نجاسات در فقه شیعه
نجس، در اصطلاح فقه اسلامی، به مواردی اطلاق میشود که تماس با آنها و آن چه با شرایطی به آنها برخورد کند، نوعی از خباثت -یعنی همان نجاست- را به برخورد کننده منتقل می‌کند که در پی آن احکامی خاصی برای شیء دارای نجاست -که متنجس نامیده میشود- به وجود می‌آید. برای مثال با لباس متنجس -به استثنای مواردی- نمی‌توان نماز به جا آورد. البته به وسیله عمل تطهیر که شرایط خاص خود را دارد می‌توان این نجاست و خباثت را از شی زائل نمود؛ خوردن و آشامیدن نجاسات حرام است.هرچیزی که نجس شده باشد(متنجس) بامطهرات پاک میشود.۱.۱ - آب
۱.۲ - زمین
۱.۳ - آفتاب
۱.۴ - استحاله و انقلاب
۱.۵ - انتقال
۱.۶ - اسلام
۱.۷ - تبعیت
۱.۸ - برطرف شدن عین نجاست
۱.۹ - استبراء حیوان جلال (نجاست خوار)
۱.۱۰ - غایب شدن مسلمان
۱.۱۱ - رفتن خون متعارف
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.